Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Κοτοπουλιάδα


"Ένα κοτόπουλο διασχίζει τον δρόμο!
Ερώτημα: Γιατί διέσχισε το δρόμο;
Απαντήσεις:
Πλάτων: Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται η αλήθεια.
Αριστοτέλης: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους.
Γαλιλαίος: Κι όμως...

τον διέσχισε

Μακιαβέλι: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα
-όποια κι αν είναι αυτά.

Μαρξ: Ηταν ιστορικά αναπόφευκτο.

Δαρβίνος: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση
με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν
δρόμους.

Φρόιντ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο
διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα
ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι καταπιεσμένη..

Martin Luther King: Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα
είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την
πράξη του.

Yuri Gagarin: Για να πάει εκεί όπου κανένα άλλο κοτόπουλο δεν έχει
πάει πριν.

Bill Gates: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις
κυκλοφόρησε το νέο Chicken Office 2.005 που δεν διασχίζει μόνο το
δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει και άλλα ενδιαφέροντα.

Ένας Ινδός: Εμείς έχουμε αγελάδες που κάνουν το ίδιο.

Κώστας Πρέκας: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου
παιδεία, σου επιτρέπει να περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των
αρχαίων μας προγόνων... Να προσθέσω επίσης, ότι είναι ντροπή και
διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση, Χούντα και το κοτόπουλο το
γνωρίζει καλώς.

Κώστας Ζουράρις: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις
υποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις τον
σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ω κνώδαλο;

Γιώργος Καρατζαφέρης: Μόνο εγώ, εδώ στο Τηλεάστυ, τόλμησα να πω και να
αποκαλύψω ότι το κοτόπουλο προήλθε από ισραηλίτικο αβγό...

Κώστας Καραμανλής: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις
προϋποθέσεις σε όλα τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα
τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση νταβατζήδων.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Παράδεισος και κόλαση



Παράδεισος λέγεται το μέρος όπου:

οι αστυνομικοί είναι Άγγλοι
οι μάγειρες είναι Γάλλοι
οι μηχανικοί είναι Γερμανοί
οι εραστές είναι Έλληνες
και όλα οργανωμένα από Ελβετούς!

Κόλαση λέγεται το μέρος όπου:...

οι μάγειρες είναι Άγγλοι
οι μηχανικοί είναι Γάλλοι
οι εραστές είναι Ελβετοί
οι αστυνομικοί είναι Γερμανοί
και όλα οργανωμένα από Έλληνες!

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Έφυγες νωρίς

Αφιερωμένο στο φίλο που έφυγε στα 46 του χρόνια,
Σαββάτο βράδυ, δεν μπορώ να το πιστέψω πως δεν
θα ακούσω ξανά αυτό το γέλιο σου,
αν βλέπεις από εκει ξέρεις.
Σε ξεπροβοδίζω με τον Τρελό
που σου άρεσε,
έχε γειά φίλε
που ξέρεις μπορει να ανταμώσουμε πάλι...

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Η τέχνη της άμμου




Η εμφάνιση μιας ντροπαλής 24χρονης σε σόου ταλέντων της ουκρανικής τηλεόρασης προκάλεσε το κλάμα μιας ολόκληρης χώρας, καθώς και διεθνή αίσθηση.
Περίπου 13.000.000 άνθρωποι είδαν την Kseniya Simonova στο σόου "Ουκρανία έχεις ταλέντο" σε μια εξαιρετική επίδειξη της τέχνης της άμμου. Η Ουκρανία προετοιμάζεται για τις προεδρικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2010, ενώ βρίσκεται σε πολύ κακή οικονομική κατάσταση ως χώρα.
Από τον περασμένο Μάιο, οπότε και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η Simonova, με ένα κουτί γεμάτο ...
άμμο, ζωγραφίζοντας πανέμορφες εικόνες πάνω σε αυτό, απεικονίζοντας την ιστορία της πρώην σοβιετικής χώρας, όλο και περισσότεροι θαυμαστές κάθονταν μπροστά από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες για να τη δουν.




Τα βίντεο της στο Youtube έχουν συγκεντρώσει πάνω από 4.000.000 κλικ, αριθμός απίθανος για ένα κοινό που γνωρίζει λίγα για την ιστορία της Ουκρανίας.


Η Ουκρανία έχασε περίπου το 1/4 του πληθυσμού της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στο 20% των συνολικών θανάτων. Με τη βοήθεια της άμμου, τα πορτραίτα της Simonova δείχνουν τις ανθρώπινες απώλειες από τη γερμανική εισβολή του 1941.


Η σκηνή, στο άνοιγμά της, δείχνει ένα ζευγάρι να κάθεται σε ένα παγκάκι κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Ξαφνικά, εμφανίζονται πολεμικά αεροπλάνα και η ευτυχισμένη σκηνή αντικαθίσταται από θλιμμένα πρόσωπα. Στη συνέχεια, έρχεται ένα μωρό και η γυναίκα χαμογελά ξανά, αλλά ο όλεθρος του πολέμου τη μετατρέπει σε χήρα, πριν η εικόνα με τη σειρά της να πάρει τη μορφή του Αγνώστου Στρατιώτη της Ουκρανίας.

http://news24.gr/


Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Αρε Έλληνα αθάνατε.

Η Ακρόπολη στη μαύρη αγορά



Θα μπορούσε να αποτελεί θέμα για μυθιστόρημα με τίτλο «Η Μαφία της Ακρόπολης». Αρχιφύλακες και των δύο φύλων ανοίγουν όποτε θέλουν τις πόρτες του μνημείου για να «φιλοξενήσουν», με το αζημίωτο, τουριστικά γκρουπ. Μετά το πέρας του ωραρίου και το επίσημο κλείσιμο του αρχαιολογικού χώρου. Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα του 2009. Ένας από τους σημαντικότερους χώρους πολιτισμού του πλανήτη, χρησιμοποιείται από τους εντεταλμένους από το αρμόδιο υπουργείο για παράνομο κέρδος.



Οι φύλακες του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης οργανώνουν ιδιωτικές επισκέψεις στα μνημεία. Τα παράνομα έσοδά τους προέρχονται από τα τουριστικά γραφεία που εξυπηρετούν απαιτητικούς επισκέπτες. Στη συνέχεια, τα ποσά μοιράζονται μεταξύ των μελών της «Μαφίας». Ορισμένοι βρίσκουν τα επιπλέον έσοδα κάπως υπερβολικά. Όχι για ηθικούς λόγους, αλλά προφανώς για να μην καρφωθούν. Προσέξτε πώς γίνεται το παιγνίδι στον Ιερό Βράχο.




Δεν είναι μόνο οι ιδιωτικές επισκέψεις που παραφουσκώνουν τις τσέπες των φυλάκων. Είναι και τα είδη που βρίσκονται στην αποθήκη. Ξέρετε… απορρυπαντικά, χαρτιά υγείας και τα συναφή. Μοιράζονται τα υλικά και τα μεταφέρουν στα σπίτια ή τα εξοχικά τους. Πρόκειται για «κλεφτοκοτάδες» χαμηλού επιπέδου. Όπως άλλωστε και ορισμένοι προϊστάμενοί τους.

ρεπορτάζ: Ντίνα Καραμάνου για το zougla.gr

για περισσότερα http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=65509&cid=4

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Άντε να δούμε.

Οι ημέρες της τεμπελιάς τέλειωσαν
και πέσαμε στα σκληρά.


Βλέπω ένα δύσκολο χειμώνα
μιας και έχουμε φτάσει στο απροχώρητο,
στο σημείο μηδέν,
αλλά δυστυχώς έχει και παρακάτω.


Αυτή η καινούργια
η γρίπη των χοίρων
σαν κατά παραγγελία μοιάζει
σε μια εποχή απομόνωσης
να μας αποξενώσει τελείως
αποστειρωμένοι χωρίς επαφή
με την τρομοκρατία των ΜΜΕ
βολικό φαίνεται η μάλλον σατανικό.


Άντε να δούμε
ποιος θα λυγίσει
ποιος θα αντέξει

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Καλό Καλοκαίρι



Τα σχολεία έκλεισαν

τα παιδάκια μου τελείωσαν

και μετακομίζουμε στο εξοχικό

στο Πόρτο Ράφτη.

Θα γλιτώσουμε τη ζέστη της Αθήνας

θα κάνουμε και κανένα μπάνιο,




εγώ αν υπάρχει όρεξη το απόγευμα

μετά τη δουλειά.

Το κακό είναι ότι δεν έχω ιντερνετ,



οπότε αναγκαστική αποτοξίνωση

από το διαδίκτυο , καλό αυτό, από τη μία,

αλλά θα μου λείψουν κάποιες ψυχούλες

φίλοι και φίλες , που βγάζουμε

τα εσώψυχα μας .

Σας εύχομαι καλό καλοκαίρι

και καλές διακοπές, όταν έρθει η ώρα.

Για όσους περιμένουν αποτελέσματα

και για όσους γράφουν ακόμα

καλό κουράγιο και καλή επιτυχία .

Αν είμαστε καλά

τα ξαναλέμε μάλλον από Σεπτέμβρη .!!

Παίρνω την πισίνα μου και φεύγω ...

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Κάτι τρέχει



Μας έχουν μάλλον κοροϊδέψει

δεν υπάρχει περίπτωση

κάτι γίνεται με το χρόνο.

45 κλεισμένα

και ... συνεχίζω ...




Υ.Γ. Η τούρτα παγωτό σπιτική.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Προσοχή !!



Καλή Ανάσταση σε όλους
και για όσους πρόκειται να ταξιδέψουν
μεγάλη προσοχή στους δρόμους,
να γυρίσουμε όλοι.
Και τα ζωάκια παιδιά !!




Ελαφόνησος το Πάσχα μαγεία.
Καλά να περνάτε !!

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Παγκοσμιοποίηση


"Παγκοσμιοποίηση
Κατά τη διάρκεια συζήτησης σε ένα Αμερικάνικο πανεπιστήμιο,ρώτησαν οι φοιτητές τον Βραζιλιάνο υπουργό παιδείας ποιά είναι η γνώμη του για την παγκοσμιοποιηση του Αμαζονίου.Ο αμερικανός φοιτητής δήλωσε οτι...περιμένει την απάντηση ενός ουμανιστή και όχι ενός Βραζιλιάνου.

Ορίστε τι απάντησε ο κύριος Cristovam Buarque:
-Βεβαίως,ώς Βραζιλιάνος είμαι αντίθετος στην παγκοσμιοποίηση του Αμαζονίου.Όσα λάθη κάνανε οι κυβερνήσεις μας σε αυτόν τον θησαυρό,δεν πάυει να είναι δικός μας.
Ώς ανθρωπιστής,θα μπορούσα να φανταστώ τον Αμαζόνιο παγκοσμιοποιημένο,όπως εξάλλου και καθετί σημαντικό για την ανθρωπότητα.Αν στο όνομα της ανθρωπιστικής ηθικής,έπρεπε να παγκοσμιοποιήσουμε τον Αμαζόνιο,τότε θα έπρεπε να κάνουμε το ίδιο και για όλες τις πετρελαιοπηγές του κόσμου.Το πετρέλαιο είναι το ίδιο σημαντικό για το μέλλον της ανθρωπότητας όπως ο Αμαζόνιος.Άλλα σε αντίθεση με αυτό,οι άρχοντες των αποθεμάτων πετρελαίου νιώθουν οτι έχουν το δικαίωμα να ανεβοκατεβάζουν την τιμή ή την παραγωγή.
Με τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να παγκοσμιοποιηθούν τα οικονομικά κεφάλαια των πλούσιων χωρών.Αφού ο Αμαζόνιος είναι τόσο σημαντικός για τον κόσμο,δεν θα έπρεπε να καίγεται και να καταστρέφεται με απόφαση ενός μόνο ανθρώπου,ή μιας μόνο χώρας.Η καταστροφή του Αμαζονίου είναι το ίδιο σοβαρή όσο η ανεργία την οποία προκάλεσαν οι απατεώνες της διεθνούς οικονομίας.Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε σε λίγα άτομα να καταστρέφουν οικονομίες ολόκληρων κρατών.
Πρίν την παγκοσμιοποίηση της περιοχής του Αμαζονίου θα ήθελα να είμαι μάρτυρας της παγκοσμιοποίησης όλων των μουσείων του κόσμου.Το Λούβρο δεν θα έπρεπε να ανήκει μόνο στη Γαλλία.Κάθε μουσείο είναι φύλακας των ομορφότερων έργων της ανθρώπινης ευφυίας.Δεν πρέπει να αφήσουμε έναν ηγέτη ή μια χώρα να κρίνει πώς αυτοί οι θησαυροί θα χρησιμοποιούνται και ακόμα ίσως,να καταστρέφονται.Πριν λίγο καιρό ένας Ιάπωνας εκατομμυριούχος αποφάσισε να τον θάψουν μαζί με ένα έργο ενός μεγάλου ζωγράφου.Πρίν γίνει αυτό,θα πρέπει να παγκοσμιοποιηθεί αυτό το έργο.
Την ώρα που μιλάμε,ο ΟΗΕ διοργανώνει το Φόρουμ της Χιλιετίας,άλλα κάποιοι συμμετέχοντες είχαν δυσκολίες να φτάσουν,λόγω προβλημάτων στα σύνορα των ΗΠΑ.Πιστέυω λοιπόν οτι πρέπει η Νεα Υορκη,έδρα του ΟΗΕ,να παγκοσμιοποιηθεί.
Τουλάχιστον το Μανχάταν να ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα.Όπως επίσης και το Παρίσι,η Βενετία,η Ρώμη,το Λονδινο,το Ρίο ντε Τζανείρο,η Μπραζίλια,κάθε πόλη με την δική της ομορφιά και ιστορία,θα έπρεπε να ανήκει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αν οι ΗΠΑ θέλουν να παγκοσμιοποιήσουν τον Αμαζόνιο επειδή είναι επικίνδυνο να τον αφήσουν στα χέρια των Βραζιλιάνων,ας παγκοσμιοποιήσουμε λοιπόν και το πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ!Γιατί οι ΗΠΑ είναι ικανές να το χρησιμοποιήσουν με τρόπο που θα είναι απείρως πιο καταστρεπτικός από οποιαδήποτε τραγική πυρκαγιά στον Αμαζόνιο.
Κάτα την αμερικάνικη προεκλογική εκστρατεία,οι υποψήφιοι συζήτησαν την παγκοσμιοποίηση των δασικών αποθεμάτων των φτωχότερων χωρών,με αντάλλαγμα το σβήσιμο των χρεών των χωρών.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το να χρησιμοποιήσουμε το σύνολο αυτού του χρέους για να διασφαλίσουμε οτι όλα τα παιδιά του κόσμου θα έχουν τροφή και θα πηγαίνουν στο σχολείο.
Ας παγκοσμοιοποιήσουμε τα παιδιά και να φερόμαστε προς αυτά,όπου και αν γεννήθηκαν,σάν σε θησαυρό που αξίζει της προσοχής όλου του κόσμου.Μακράν περισσότερης από τον Αμαζόνιο.
Όταν όλοι οι ηγέτες της γής,συμπεριφερθούν στα φτωχά παιδιά σαν σε ανθρώπινη κληρονομιά,δέν θα τα αφήνουν να δουλεύουν αντί να πηγαίνουν στο σχολείο,ούτε να πεθαίνουν όταν θα πρέπει να ζούν.
Ώς ανθρωπιστής,συμφωνώ με την παγκοσμιοποίηση.Αλλά όσο ο κόσμος με θεωρεί Βραζιλιάνο,θα μάχομαι ο Αμαζόνιος να μείνει δικός μας,Και μόνο δικός μας!!"
Η ανάρτηση έγινε αντιγραφή από το τρωκτικό.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ



Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»
«Όχι, δεν μπορώ»
απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».


Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου»
είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.


Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.


Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος»
της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος Χατζιδάκις

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009