Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης .
6 σχόλια:
Παντελη εδω χρειαζεται και το τραγουδι. Ωραιος!
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις
Δημήτρη, ο ωραίος κι η ωραία?
Ιωάννα, καλό, όταν θα γράφεις περίεργα θα σου το στέλνω...
..., σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι.
Να το θυμάσαι, ... ναι?
Καλησπέρα.
Το να ανακαλύπτω έξαφνα ένα blog με τέτοια θεματολογία, μου είναι εξαιρετικά ευχάριστο κι ενδιαφέρον.
Καλησπέρα και πάλι!
Καλησπερα Παντελη. Για ελα απο εκει απο το μπλογκ μου. Σε προσκαλω για κατι.
Τελικά πολύ διαστρόφας αυτός ο Καβάφης ρε παιδί μου..
Δημοσίευση σχολίου